Dutch guest-review: Dark Souls 3

Zelden komt het voor dat een game een generatie kan omschrijven. De Souls franchise van het Japanse From Software is met absolute zekerheid een game die op allerlei lijstjes zal staan als het over Xbox 360 of PS3 gaat. Nu is het tijd om de Xbox One te veroveren met een nieuwe Dark Souls. Eigenlijk From Software’s eerste echte nieuwe game op deze console, Scholar of the First Sin was een remaster en Bloodborne was helaas enkel voor PS4, in deze review van Dark Souls 3 lees je of de magie van deze game nog altijd aanwezig is.

Ik moet het toegeven dat ik maar weinig snap van het verhaal van Dark Souls, er zijn wat cutscenes en een paar NPC gesprekken die ik halvelings begrijp maar de grote waarom blijft voor mij een groot raadsel. Voor mij is het ook niet nodig dat een Souls game de verhaal proporties krijgt van een typische Final Fantasy. Het belangrijkste heb ik volledig mee. Je bent een Unkindled, een soort van “slimme” zombie en je hebt als doel de apocalyptische wereld te redden. Hier komen alle boss fights van pas, je zal de wereld redden als je ze allemaal terug weet te vermoorden. Er zijn zeker en vast enkele verhaalwendingen die mij totaal voorbij zijn gegaan maar dat stoort me niet.

De fundering van eender welke Souls game is de moeilijkheidsgraad, we kunnen onmogelijk stellen dat het een aangename wandeling in een park is, rustig naar vogels luisteren, telkens wat verbaasd kijken als er een eend op het water land. Neen, het enigste verbaasd kijken dat je zal doen is wanneer je eindelijk na vijftig keer dood gaan een bepaalde lelijkerd hebt weten slachten. Ik moet wel zeggen dat de ontwikkelaar het slimmer heeft aangepakt dan normaal, het begin valt nog redelijk goed mee zodat beginners er sneller mee weg zijn dan in vorige Souls games. Een opvallende bewuste keuze die ik enkel maar kan toejuichen, iedereen krijgt zo de kans om het spel te leren spelen. Maar wees gerust, de moeilijkheid gaat al redelijk snel de hoogte in zodat je, zoals steeds op het puntje van je stoel blijft zitten tot de volgende bonfire. (checkpoint)

Die checkpoints komen opvallend meer voor dan ooit, soms misschien iets teveel. Op bepaalde momenten zijn er maar enkele meters tussen bonfires en dan vraag ik me toch af wat het nut daarvan was als de volgende weer kilometers ver blijkt te zijn. Ze zijn wel zeer handig, telkens je rust bij checkpoints heb je terug je volle 100% health en ook je Eskus Flasks zijn herladen, een chique woord voor health potions. Het “nadeel” is dat ook alle vijanden respawnen, dus moet je soms wel tactisch nadenken of je wel gebruik wilt maken van een bonfire. Ik was in ieder geval tevreden om zien dat ze het systeem van Dark Souls 2 volledig verdwenen was. Persoonlijk vond ik het ook niet logisch dat je in Dark Souls 2 leven kwijt was als je dood ging. Het maakte het spel nog moeilijk voor diegene die al moeite hadden. Om de moeilijkheid hoog te houden heeft From Software de vijanden slimmer gemaakt en zijn ze ook minder voorspelbaar, waardoor zelf een doodgewone vijand je nog altijd kan verrassen. En je dodental weer naar boven gegaan is…

Het krioelt van de vijanden en ze zijn met momenten soms echt angstaanjagend. Eigenlijk zijn het allemaal wezens die we wel eens tegenkomen in andere Roleplaying games, maar de skeletten, krabben en honden hebben allemaal een waanzinnig goed design dat je ze haast nooit meer zult vergeten. Het zijn niet allemaal de te verwachten vijanden want er zitten ook pure horror taferelen in die perfect zouden passen in eender welke bloederige horror film. Eentje blijft echt wel in mijn gedachte, een stuk of vijf uitgedroogde lijken die in een soort van vogelkooi zitten. De manier hoe dit geanimeerd is is werkelijk fantastisch, in het algemeen ook trouwens. Alle animaties zijn van een zeer hoog niveau die alle memorabele vijanden nog meer tot leven brengen. Ook voor het hoofdpersonage zijn er enkele belangrijke zaken anders dan normaal die te maken hebben met animaties. Het loopt allemaal net dat tikkeltje vlotter en vooral sneller, ze hebben duidelijk ontzettend veel geleerd van Bloodborne en gebruikt voor Dark Souls 3.

Creatief visueel en origineel zijn praktisch alle gewone vijanden maar met de boss fights is dit opvallend minder het geval. Ze zijn grotendeels allemaal indrukwekkend maar lenen veel van vorige gevechten. Ik miste bij velen wat extra persoonlijkheid en vooral een unieke manier om ze te bestrijden. Het kan toch onmogelijk de bedoeling zijn dat je een soort van deja vu gevoel krijgt. Desondanks alle baasgevechten een uitputtingsstrijd zijn van aandacht en skill had ik er iets meer van verwacht. Ze zijn niet allemaal zo, er zijn een paar leuk gevonden zaken die je verplichten om je gevecht strategie te veranderen. Sterven zal je uiteraard regelmatig doen, ook omdat baasgevechten regelmatig veranderen in stijl en strategie dus moet je eerst twintig keer sterven voor je een opening merkt om damage te veroorzaken. Is het wat vervelend om altijd terug van je laatste Firelink naar de baas locatie te gaan? Een beetje wel ja, maar je zal snel shortcuts ontdekken en je kan altijd de gewone vijanden ontwijken om sneller bij de baas te zijn.

Baasgevechten gaan hand in hand met rewards, een duizendtal souls om je te verbeteren maar ook natuurlijk gear. Hier komt opnieuw het prachtige design naar boven, zoals je op de screenshots kan zien heb je een paar geweldige gear sets. Ook het geval met alle wapens en schilden, zwepen, gigantische hamers of gewoon een klein maar fijne dagger veranderen de gameplay volledig en zijn artistiek van een ongezien niveau. Nieuw in Dark Souls 3 zijn skills voor elk wapen of schild. Dat kan gaan tot een schade buff of een specifieke move, het is een extra bonus op het al uitgebreide en diepe gevecht systeem.

Het prachtige design van vijanden en gear zie je ook ogenblikkelijk in de omgevingen. Er zijn heel wat gerecycleerde ideeën van vorige Souls-games maar ze hebben allemaal een hoog niveau aan unieke touches dat ze volledig nieuw maken. Dankzij de lay out van de levels heb je ook regelmatig meerdere wegen naar hetzelfde doel, en dat met veel geheime mini baasgevechten, items en zelfs totaal verborgen dungeons. Grotendeels positief maar soms heb je ook wel dode wegen waar er werkelijk niets te bespeuren valt  Of je nu in een donker kasteel, moeras of riool loopt je zal op eender welk moment wel iets tegenkomen waarvan je denkt “prachtig”! Doorheen het spel kom je ook verbluffende vista’s tegen, redelijk snel in het spel -na het tweede baasgevecht- zie je een waanzinnige view van de totale wereld, met mijn mond open is misschien overdreven maar het was erg mooi om zien. Helaas, helaas, helaas veroorzaakt al dat detail voor serieuze frame rate issues, een dag voor het schrijven van deze review was er een patch die gelukkig de frame rate beter heeft gemaakt maar het is nog steeds zeer opmerkelijk aanwezig. Het is best wel een groot minpunt omdat deze frame rate problemen ook een impact hebben op het gevecht systeem, ik ben een paar keer gestorven die rechtstreeks te maken hadden met deze problemen.

Een andere reden waarom het spel je soms een klote dood geeft is de lock-on camera, niet omdat deze een slecht standpunt kiest maar eerder omdat de lock-on niet wilt werken of zonder enige reden ineens verdwijnt. Als je meerdere vijanden tegelijk hebt, bijvoorbeeld een pack honden en dan de camera ineens beslist om niet mee te werken ben je een vogel voor de kat. In een game waar je al meermaals dood gaat, is het nog eens des te vervelend als het spel ook cheap deaths cadeau doet. Desondanks de frame rate problemen, camera problemen en sommige “huh… hier is niets?!” momenten wil ik vooral benadrukken dat Darks Souls 3 een unieke game is, niet voor zijn aartsmoeilijke gameplay maar wel voor zijn uitzonderlijk hoge kwaliteit. Het is maar zelden dat een studio zijn game zo weet te perfectioneren voor zijn doelgroep. Op dit moment is het misschien wat snel om te zeggen maar ik kijk nu al reikhalzend naar een nieuw avontuur van ontwikkelaar From Software. Dark Souls 3 zou de laatste zijn, waar ik perfect mee kan leven. Je moet namelijk een game concept niet volledig uitmelken, maar als de volgende games ook allemaal zo goed zijn als Dark Souls 3 ben ik een blije gamer!

Er zijn niet genoeg loftrompeten voor het adembenemende Dark Souls 3 avontuur. Niet alles is perfect aan het spel maar het is zelden gezien dat een game zo tot in de puntjes is uitgewerkt. Het is bijna schrikwekkend hoe perfectionistisch het is, daarom is het misschien wel wat zuur dat er bijvoorbeeld frame rate problemen zijn maar laat dat de pret niet bederven. Het game concept is niet voor iedereen door zijn absurde moeilijkheid voor gewone gamers maar ik kan enkel maar aanraden om het eens te proberen. Een werkelijke klassieker waarover we nog jaren gaan spreken.